Cambodia!
Door: Silvia Woudberg
Blijf op de hoogte en volg Silvia
08 December 2014 | Cambodja, Khett Batdambang
HCMC staat grotendeels bekend om haar geschiedenis met de "Amerikaanse" oorlog, hoe ze dat hier noemen. In het centrum van HCMC staat het war remnants museum, waar voornamelijk met behulp van foto's een beeld van de oorlog wordt geschetst. Enorm indrukwekkend en aangrijpend om te zien wat voor invloed de Agent Orange heeft gehad op Vietnam en nog steeds heeft. Dit spul spoten de Amerikanen om de Vietnamezen uit de jungle te verdrijven, maar verminkten daarmee miljoenen Vietnamezen. Nageslacht wordt nog steeds geboren met beperkingen en het heftige was dat een aantal van deze mensen in het museum rond liepen, waardoor we wel even op de feiten werden gedrukt.
Even buiten HCMC liggen de Cu Chi tunnels, waar de Vietcong (communistisch verzet) zich schuil hielden en vochten tegen de Amerikanen. Deze tunnels zijn echt enorm nauw en je kan je niet voorstellen dat er gewoon complete ziekenhuizen in dit gangenstelsel hebben gezeten. Angie en ik hebben ook een tocht afgelegd in deze tunnels van ongeveer 120 meter, en wij hadden al moeite om daar normaal door te komen. Daarna hebben we ons ook nig even gewaagd aan een geweer en mochten we Allebei 5 schoten lossen, dappere dodo's dat we zijn. Volgens Mr. Bihn (motorgids) hebben de Vietnamezen de oorlog gewonnen, omdat zij overal kunnen slapen en alles eten om te overleven. Kan ik me een beeld bij vormen als je soms mensen gewoon op een scooter ziet slapen in de stad. In ieder geval interessant om te zien hoe deze oorlog hier heeft afgespeeld.
We wilden ook graag naar de Mekong Delta, om met zo'n klein bootje de kleine riviertjes te bevaren. Deze tour was niet helemaal wat we er van verwacht hadden en leek meer op een high tea estafette. We gingen met een boot naar allemaal verschillende eilandjes waar we iets lokaals te eten kregen, bijvoorbeeld coconut candy, honing, fruit etc. In totaal hebben we misschien 5 minuten in een klein bootje door de Mekong gevaren, maar ach onze maagjes waren in ieder geval weer goed gevuld!
Savonds een iets te gezellige avond gehad op de rooftofbar en in de stad, waardoor we de volgende dag iets chills wilden doen. We liepen naar een enorm winkelcentrum, waar toevallig bovenin een bioscoop zat, kan geen toeval zijn, filmpje gepakt dus! S avonds hebben we deze leuke stad en land verlaten en hebben we de nacht bus gepakt naar Phnom Pehn, Cambodja. Weer een nieuw land met nieuwe ervaringen!
Nou de eerste ervaring werd ons meteen al in de schoot geworpen. Wij dachten dat de bussen in Vietnam heftig waren, maar deze bus had geen airco. Tevens deed deze sauna op wielen er in plaats van de 7 uur die er voor stond, er voor de Verandering eens 11 uur over. Ook bij de grens was het een raadsel wat er allemaal gebeurde. Hebben 4 x ons paspoort moeten inleveren, wat geld moeten afstaan en voila een visum er voor terug. Aangekomen in Cambodja was het snikheet, maar hey we mogen niet klagen met die koude bedoeling daar in NL. Toen we aankwamen in Cambodja leek het verkeer enigszins beter dan in Vietnam, in ieder geval meer auto's en minder scooters. Daarom besloten we om een scooter te huren, zodat we zelf de stad konden verkennen. Dit hadden we iets te positief ingeschat en opperste concentratie was gewenst. Heeft er vast hilarisch uit gezien, twee blanken meiden op een scooter, 1 achter op met een enorme kaart voor zich en de ik met me neus op het stuur om geen aanrijdingen te veroorzaken. Zonder kleurscheuren zijn we aangekomen bij de S21 prison, een school omgetoverd tot gevangenis tijdens de Cambodjaanse oorlog. Een gids vertelden ons van alles over de verschrikkelijke martelingen die daar af hebben gespeeld. Misschien nog wel een ergere oorlog dan de Vietnam oorlog, omdat een volk elkaar afslacht en daarbij de meest idiote denkwijzes er op naar hielden en elkaar volledig hersenspoelden. Rijk moest voelen hoe een arm iemand leefde, geleerden werden vermoord, je werd gemarteld totdat je toegaf dat je iets "fouts" had gedaan, ook al had je dat niet, bizarre bedoeling. Uiteindelijk hebben we ook nog 1 van de 7 overlevenden van de S21 ontmoet.
We zijn ook naar de killingfields gereden, met moeite, aangezien de wegen er gewoon mee ophouden iets buiten Phnom Pehn. De killingfields, met name het verhaal erachter, is enorm heftig. Hier werden de massamoorden gepleegd, maar op gruwelijke wijze, want kogels werden niet gebruikt want dat is kostbaar en past niet bij klasseloze samenleving. Kinderen werden bijvoorbeeld tegen bomen gesmeten. Je kan het je niet voorstellen. Vind ook dat er wel wat meer aandacht aan besteed mag worden in NLs onderwijs. In het midden van de killingfields staat een memorial waar alle botten en schedels liggen van de doden, welke nog steeds gevonden worden.
Behalve een oorlog geschiedenis, lijkt Phnom Pehn, Cambodja, armer, wanneer je er door heen rijdt. Uiteindelijk kwamen we aan bij een olympisch stadion, waar zoals het leek heel Phnom Pehn aan het sporten was, hilarische bedoeling. 100en mensen hardlopen, voetbal, basketbal, taekwando en aan het bodypumpen. Zouden Angie en ik een voorbeeld aan kunnen nemen haha! S avonds een Hollandse avond gehad met groepje NLers om de volgende dag de bus naar Sihanoukville te nemen en vanaf daar de boot naar Koh Rong.
Dit is een bounty eiland, maar wel een primitieve. Er is bijvoorbeeld geen ziekenhuis, brandweer, pinautomaat, geen afvalverwerking en de elektriciteit is tussen 2am en 8am niet beschikbaar. Het eiland is echt enorm in aanbouw en het strand is fantastisch en gezellig, maar als je iets verder het eiland op gaat zie je armoede en overal Wordt gebouwd om hostels en restaurants uit de grond te stampen.
Het eiland heeft verder geen wegen en het enige vervoersmiddel is een boot of een waterbuffalo. Daarom zijn we door de jungle naar 1 van de afgelegen strandjes van het eiland gelopen. Wit zand, helder water en bijna niemand om je heen, paradise on earth. Behalve een beetje volleyballen, voetballen, genieten van coctails, hele leuke mensen ontmoet, hebben we een boottocht gedaan. Met veel te veel mensen op een krakkemikkig bootje gevaren, gezwommen, gesnorkeld en sunset gekeken. Overdag is het weer hier heerlijk, maar snachts gaat het los met onweer, wat 10x zo hard klinkt in de bamboohutjes.
Na 4 nachten op dit eiland, inclusief ons debuut bij een full moon party wilden we onze weg vervolgen naar Battambang, alleen kwamen we er achter dat onze laatste 100 dollar verdwenen was. Dollar? Ja dollar, in Cambodja gaan de Amerikaanse dollar en de lokale Rhiels door elkaar, vage bedoeling. Maar goed, geen idee waar het gebleven is, maar geen pinautomaat, oepsie. Uiteindelijk paspoort als borg kunnen inleveren voor geld en nu zitten we weer gezellig in het busje naar Battambang, ritje van 10 uur, lekker hoor! De tijd begint nu wel snel te gaan en onze terugvlucht begint te naderen, dus wij gaan nog even genieten van de zon als jullie het niet erg vinden!
Gr aan Sinterklaas, Kaaspieten (?), en een hartelijk welkom voor de kerstman!
-
08 December 2014 - 16:20
Anna:
Wat weer een mooi verslag om weer te lezen en ook mooie foto's op Facebook, ik zit weer helemaal mee te genieten met een smile op m'n gezicht.
Genieten jullie er nog maar even lekker van, we kunnen de dagen alweer aftellen.
Dikke kus voor jullie XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley