Thailand met haar kanttekeningen en charmes!

Na 4 uur te hebben gewacht, omdat ze ons vergeten waren, konden we eindelijk in de minivan stappen richting Pai. Wat een helse tocht was dat zeg! 762 s-bochten! Onze chauffeur had er zin in en reed alsof hij op het circuit zat. Hij leunde in de bochten mee en had er aardig vaart in. Af en toe vol op de rem, omdat er koeien op de weg lagen, het kan allemaal! Aangekomen in Pai, gingen we op zoek naar ons vooraf geboekte hostel. We wisten niet waar we terecht kwamen. Mini dorm met 8 anderen en een ware mieren kolonie op de wc. Luxe paardjes als we zijn hebben we om 12 uur snachts nog ingecheckt bij een ander hostel. Niet best, maar we waren kapot van die helse rit!

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en onze eigen tocht uitgestippeld. Allereerst een stop bij een waterval. De lokale jeugd had hier een hangplek van gemaakt en zat rond een uur of 12 al aan het bier. Omdat de waterval redelijk afgelegen was kon Angie ook even achter het stuur kruipen. Een waar talent kan ik je vertellen, al gebruikte ze soms gas in plaats van de rem, maar ach dat kan de beste overkomen. Wat betreft het scooterrijden is het toch wel een beetje oppassen geblazen. We hebben zelf nog geen gekke dingen meegemaakt, maar er lopen toch behoorlijk wat mensen gehavend en kreupel bij die met de slechte wegen een smak hebben gemaakt. Uiteraard zitten er ook genoeg op een scooter zonder rijbewijs, omdat daar hier niet naar gevraagd wordt. Daarna door naar Pai Canyon, wat erg vet was! Angie en ik dachten dat we deze tocht op ongeveer een halve meter brede paden wel konden afleggen met onze slippertjes, maar dit bleek iets gevaarlijker dan gedacht. We hadden niet echt grip en gleden af en toe akelig weg, maar parents geen stress we zijn er nog! De Pai Canyon is echt mooi om te zien, evenals het uitzicht! Daarna door naar een treehouse. Een resort bestaande uit allemaal boomhutten. Onderweg nog gestopt bij een aantal elephant kampen. De omgeving van Pai is erg mooi en was dus ook leuk om met de scooter door heen te rijden. Het centrum zelf is echt een backpackersoord, alleen maar toeristen. Geen toeristen zoals Angie en ik, maar de echte hippies vol met tatoeages, dreadlocks en grotendeels op blote voeten. Om de 10 meter zie je dan ook wel iemand op een tattoeagetafel liggen. Je kan dan ook niet echt veel bijzonders in Pai doen, behalve relaxen en coctails drinken. 'S avonds is het dan ook super gezellig met overal open barren met live muziek!

De volgende dag hebben we weer met onze NLse lange bomen gemeet die ook in Pai waren aangekomen. Heerlijk s middags in een zwembad gerelaxt, met uiteraard alleen maar toeristen. 'S avonds nog genoten van een heerlijke thaise massages, die hier zo ongeveer 5 euro kosten voor een uur.

De volgende morgen wat vroeger op gestaan zodat we een keer echt wat zon konden mee pakken in het zwembad. We kunnen natuurlijk niet spierwit in NL aankomen. Lekker poolpartyen totdat er aan het einde van de middag een heerlijke regenbui ons kwam vergezellen. Behalve wat rondvliegende parasollen, konden we gewoon in het water blijven, omdat de temperatuur lekker hoog was! S avonds was alweer de laatste avond met onze vriendjes, dus leuke avond van gemaakt met ze allen! Ook nog een Nederlandse eigenaar gesproken van een restaurant die ons alle ins en outs Heeft verteld over de corrupte politie in Thailand. Je hoort er wel vaak iets over, maar bizar dat het echt zo is dat je een boete kan afkopen met bijv. Een fles wijn. Ook hoe zwaar ze hier aan de koning tillen is bijzonder. Je mag bijvoorbeeld nooit op een bankbiljet stappen, omdat daar de koning op afgebeeld staat. Dit kan je zuur komen te staan. Het 'legaal' ontduiken van de belasting is hier ook de gewoonste zaak, door als buitenlander een zaak op een thaise naam te openen hoef je bijvoorbeeld maar 250 euro belasting per jaar te betalen, terwijl je als buitenlander over elke baht belasting moet betalen.

Na een gezellige avond met weinig slaap afscheid genomen en vertrokken uit Pai. Angie en ik hadden weer zin om echt wat te doen en hebben daarom onze tocht vervolgd naar Sukhotai. Dit heeft ons 9 uur gekost, maar we zijn dan ook alweer een eind richting Bangkok. Deze week is hier Loy Krathong, het grootste festival van Thailand. Vanwege dit festival zijn de prijzen van hostels over de kop gegaan en zeggen ze dat alles vol zit en je dus wel bij hun moet slapen als je niet op straat wil slapen. Uiteindelijk hebben we een schattig hutje gevonden voor een schappelijke prijs. Wel ligt het een beetje afgelegen en betalen we elke keer een tuktukom ons aan het einde van de straat te brengen om maar niet langs al die straat honden te hoeven.

De volgende dag met de bus naar historical park van Sukhotai waar het festival zich afspeelt. Toeristen betalen 30 bath en locals betalen stiekem 10 bath. Het is enigszins ook wel grappig hoe ze toeristen hier uitkleden. Bussen in Thailand, maakt niet uit of het tour of lokale bussen zijn, stoppen ook regelmatig om een postpakket mee te nemen. Thailand is ook zo relaxt dat niemand zich druk maakt om even te wachten, bussen komen hier ook standaard te laat. In NL zou iedereen los gaan op de NS of Arriva, maar hier maakt niemand het iets uit.

Aangekomen bij het histrorical park hebben we eerst even een rondje gelopen. Fantastische ruïnes en tempels zijn er te zien en wonderbaarlijk weinig toeristen. Het schijnt dat op de main day, 6 november met volle maan, er evenveel mensen naar Sukhotai komen als naar Rio de Janeiro met carnaval. Het festival staat in het teken van het einde van het regenseizoen, het eren van de watergoden voor een goede oogst en het laten gaan van alle zonden. Allereerst hebben we een monniken cermonie bijgewoond waar we niks van snapten. Er werd gebeden, kaarsen aangestoken en iets wat op zingen moest lijken. Het festival programma vervolgde zich pas tegen de avond dus wat ga je dan doen? Juist een massage. De masseuse van Angie begon en constateerde al gauw dat er wat mis was met haar nieren. Bij Thaise massage drukken ze oa op verschillende punten in je voet wat dan in verband staat met bepaalde organen. Dus als je pijn hebt op een bepaald punt, zoals Angie, heb je iets met een bepaald orgaan. We moesten ons er maar niet te druk om maken, maar we gaan binnenkort toch even kijken of een andere masseur het zelfde aangeeft.

Tegen de avond begon een parade met voor elk gebied in Thailand een eigen stukje. Het was een combinatie tussen een bloemencorso en een carnavalsoptocht, grappig om mee te maken. Nog hilarischer was dat de parade regelmatig moest stoppen omdat Japanners selfies wilden maken met mensen uit de optocht. Tijdens de optocht kwamen er ook een stel toeristen aan fietsen en ik zei tegen Annege dat moeten NLers zijn, die pluk je er zo uit. Bleek het een studiegenoot van Angie te zijn in Groningen, wat is de wereld weer lekker klein. De rest van de dag dus doorgebracht met twee Groningers, 2 Duitsers en een Oostenrijkse. 'S avonds vonden er allemaal shows plaats. Veel Thaise dansshows waarbij het tempo van deze volksdansen lager ligt dan bij de gemiddelde bejaardenballet. Verder lieten heel veel mensen soort van bootjes te water die ze dan aanstaken. Dit doen ze om het water te eren wat als ingrediënt voor een gezond leven wordt gezien. Een heel mooi gezicht, al die rituelen en dan resulterend in allemaal lichtjes op het water. Fantatische om een volksfeest mee te maken in een ander land.

Na een afding wedstrijd met de tuktuk driver werden we weer afgezet in het centrum om de dag gezellig met elkaar af te sluiten in een plaatselijk barretje. Het afdingen is hier overigens een ware wedstrijd. Angie en ik vinden dat dan ook mooi om te doen. Het schijnt dat je minimaal 35% van de gestelde prijs kan af dingen. Soms lukt het ons lachend, soms houden ze hun poot stijf.

Vandaag weer richting Bangkok. De stad van de smog, chaos, enorme bedrading boven de wegen, de enorme gebouwen en charme van de tuktuks. Waarschijnlijk nog wat afspreken met de Duitse meiden van de jungle trekking in Chiang Mai die in Bangkok studeren. Verder de main day van het Thaise festival vieren, nieuwe telefoon op de kop tikken en dan vliegen we vrijdag naar Vietnam. Nieuw land, nieuwe cultuur, nieuwe ervaringen, wij hebben er zin in!